Britanski naučnici s londonskog instituta za obrazovanje koji djeluje pri Londonskom univerzitetu ustanovili su da je bolje nakratko utješiti novorođenče koje počne da plače uzimajući ga u naručje, nego ga pustiti da plače satima, posebno tokom prvih nekoliko nedjelja njegovog života. To preporučuju zato što na kraju, nakon dugog vremenskog razdoblja, dijete ipak nauči da se smiri i prestane da plače.
Britanski pedijatri su uporedili rezultate dvije grupe uznemirene novorođenčadi koji su plakali poslije uzimanja u roditeljsko naručje i druge grupe koja je bila ostavljena u krevetiću. Ustanovili su da je prvi potez bio djelotvorniji jer su djeca poslije izvjesnog vremena stekla naviku da prije prestanu da plaču od one lišene roditeljskog zagrljaja.
Preciznije, djeca koju su roditelji uzimali u naručje kako bi ih utješili plakala su još neko vrijeme tokom predstojeće dvije do pet sedmica, a bebe u grupi koje su roditelji puštali da se same smire, plakale su tokom sljedećih dvanaest sedmica.
Ovakvo ponašanje, naravno, nema efekta kod roditelja koji su svoje dijete navikli na držanje u naručju i do 16 sati dnevno, pa odmah reaguju na prvi bebin plač. Takođe, bebu nije moguće umiriti na ovaj način ukoliko su suze uzrokovane grčevima u stomaku.
