Osobe koje imaju osetljivu kožu sklonu alergijskim dermatitisima ili ekcemima imaju i veći rizik da dobiju infekciju spoljašnjeg uha.
Infekcija uha
I oni koji preterano revnosno čiste ušni kanal štapićima mogu da naprave mikropovrede kože, koje se lako inficiraju u kontaktu sa prljavom vodom. Ušna mast koja se normalno stvara u ušnom kanalu predstavlja prirodnu zaštitu kože. Ako se previše često uklanja, koža se istanjuje i postaje podložna infekciji.
“Ceruminozne žlezde su izmenjene znojne žlijezde i produkuju tamnožuti sadržaj u ušima”, objašnjava dr Srđan Milićević, specijalista ORL iz ordinacije “Milićević”. “Ceruminozne žlijezde i cerumen imaju zaštitnu ulogu i kada se naruši taj mehanizam, uz vodu i čačkanje uha, dolazi do upale kože, odnosno spoljnog slušnog kanala”.
Ljetnje infekcije spoljašnjeg ušnog kanala su, u stvari, zapaljenja kože koja su izazvana kontaktom sa bakterijama i gljivicama koje se nalaze u prljavoj vodi, ili prilikom rada u prašini. Uglavnom se javljaju nakon kupanja u slatkoj vodi kao što su reke i jezera, a nešto rjeđe u morskoj vodi. Najčešće nastaju kao infekcije korijena dlake u spoljašnjem ušnom kanalu, a zatim zahvataju cijeli ušni kanal koji je kod djece dužine oko dva i po, a kod odraslih oko tri i po centimetra.
“Postoje dve osnovne vrste upala”, ističe dr Milićević. “Difuzna u cjelosti zahvata spoljni slušni hodnik, a kod tzv. čira uha primjećuje se ograničena gnojna kolekcija”.
Infekcije spoljašnjeg uha neće proći spontano, i vrlo lako mogu da se iskomplikuju otokom okolnih limfnih žlijezda. Javlja se i snažan bol koji zahvata zglob donje vilice koji onemogućava otvaranje usta i uzimanje hrane. U težim slučajevima stanje je praćeno povišenom tjelesnom temperaturom.
Upala spoljašnjeg uha se liječi od pet do sedam dana. Koriste se antibiotske i antimikotske kapi i masti. One se nanose na gazu koja se stavlja u ušni kanal. Gazu mijenja ljekar svakog drugog dana. Ukoliko je bolest praćena temperaturom i otokom limfnih žlezda propisuju se i antibiotici, najčešće u obliku kapsula.