I dok nas ostajanje kod kuće tokom pandemije bolje štiti od zaraze, propuštanje vremena koje inače provodimo napolju može da promijeni rizik od dobijanja bolesti na neke druge načine.
Posljednja dva mjeseca, dobar dio svjetske populacije proveo je zatvoren u svojim domovima, izlazivši samo po najosnovnije namirnice. Iako je to moglo da smanji naše šanse za izloženost korona virusu, možda je imalo i manje očigledan efekat po naš imunitet učinivši nas ranjivijim za neke druge infekcije.
Ljudi su se razvili na ovoj planeti sa 24-časovnim ciklusom svjetla i mraka, a naša tijela su naštelovana tako da rade u sadejstvu sa sunčevim svjetlom. Jedan od najočiglednijih primjera ovoga je proizvodnja vitamina D u koži kao reakcija na izloženost UVB-u. Ova dnevna doza vitamina D može da pomogne da nam ojačaju kosti i zubi, ali ima dejstvo i na naše imune ćelije.
Vitamin D omogućava makrofagima u našim plućima – prvoj liniji odbrane protiv respiratornih infekcija – da ispuštaju antimikrobski peptid zvani katelicidin, direktno ubijajući bakterije i viruse. On isto tako podešava aktivnost drugih imunih ćelija, kao što su B i T, koje pokreću dugoročnije reakcije. Ljudi sa niskim nivoom vitamina D ugroženiji su od viralnih infekcija respiratornog trakta kao što je influenca.
Istraživači sada ispituju da li suplementi vitamina D uopšte mogu da smanje rizik od nekih od težih komplikacija povezanih sa Kovidom-19. Početkom mjeseca, Rouz Keni, gerontološkinja sa koledža Triniti u Dablinu i njene kolege objavili su podatke koji sugerišu da evropske populacije sa najvećom stopom smrtnosti od Kovida-19, uključujući Italiju i Španiju, imaju najniže nivoe vitamina D. To bi moglo da zvuči kontraintuitivno, imajući u vidu njihovu sunčanu klimu, ali smatra se da su promjene u načinu života navele ove ljude da provode više vremena unutra, što je u kombinaciji sa većom upotrebnom kreme za sunčanje u tim zemljama možda bilo zaslužno za niži nivo vitamina D.
AUTOR FOTOGRAFIJE,GABRIEL BOUYS
Iako bi i drugi faktori mogli da pomognu u objašnjenju stope smrtnosti od Kovida-19 u ovim zemljama, „postoje jaki posredni dokazi za vezu između vitamina D i imunih puteva za koje znamo da su važni kod Kovida, a posebno za snažne reakcije na Kovid”, kaže Keni. Prvo, vitamin D izgleda da smanjuje nivo biohemikalije koja izaziva zapaljenje po imenu interleukin-6, koja je povezana sa teškim problemima sa disanjem kod ove bolesti. Vitamin D takođe mijenja dostupnost istog ACE2 receptora na plućnim ćelijama koji Sars-CoV-2 – virus koji izaziva bolesti Kovid-19 – koristi da uđe u ove ćelije i izazove zapaljenje. Ukoliko je vitamina D već izmijenio te receptore, onda to možda otežava virusu da zavlada čitavim tijelom.
Iako su neophodne nasumične kontrolisane probe da bi se potvrdio ovaj zaštitni efekat, Keni sugeriše da bi svi odrasli trebalo da razmisle o uzimanju suplemenata vitamina D tokom aktuelne krize. Ali postoji i jak argument da se doza vitamina D dobije provođenjem vremena napolju kad u mnogim zemljama budu popustile mjere – naročito zato što od njega može biti i nekih drugih koristi.
Iako ne postoje konkretni podaci koji dokazuju da nas redovna vježba čini manje podložnim dobijanju Kovida-19, razne studije sugerisale su da ona pojačava našu odbranu od drugih viralnih infekcija, uključujući influencu i običnu prehladu, kao i da pojačava imunu reakciju na vakcinaciju.
Jedno objašnjenje za ove blagodati je smanjenje stresa. „Mi znamo da ljudi koriste vježbu kao tampon za stres i vrlo je očigledno da visoki nivo hroničnog stresa nije dobar za imunitet”, kaže Nil Volš, koji proučava uticaj vježbanja na imuni sistem na liverpulskom Univerzitet Džon Murs u Velikoj Britaniji. „Dakle, ukoliko možete da smanjite vaše nivo stresa tako što ćete biti aktivni, to će onda imati pozitivan efekat na vaše zdravlje.”
Ukoliko to možete da uradite vježbajući u parku, šumi ili na nekoj drugoj zelenoj površini, utoliko bolje. Brojne studije pokazale su da izlazak u prirodu – čak i u urbani park – smanjuje brzinu otkucaja srca i krvni pritisak, kao i da normalizuje lučenje hormona stresa kortizola. Na duže staze, život blizu prirode i učestvovanje u njoj povezano je sa smanjenim rizikom od kardiovaskularnih bolesti, dijabetesa tipa 2 i prerane smrti.
Mimo veće količine fizičke vežbe i vitamina D, razne teorije pokušale su da objasne ove nalaze. Jedna je da vrijeme provedeno napolju može da pomogne u borbi protiv stresa i usamljenosti tako što nas dovodi u kontakt sa drugim ljudima. A onda je tu i Teorija povraćaja pažnje, što sugeriše da prirodni obrasci i kretanje lako angažuju našu pažnju, pružajući našim napetim mozgovima priliku za odmor i oporavak.
AUTOR FOTOGRAFIJE,GETTY IMAGES
Također je, međutim, moguće da drveće direktnije utiče na naše imune sisteme – nekoliko studija sugerisalo je da nekoliko dana provedenih u šumi dovodi do povećanja broja i aktivnosti naših prirodnih ćelija ubica – imunih ćelija koje pomažu da se nađu i unište virusi i ćelije raka – u našoj krvi. Naučnici u Japanu su predložili da udisanje čestica po imenu fitoncidi, koje otpušta drveće, može da bude faktor koji doprinosi ovome. Za njih je dokazano da mijenjaju aktivnost ljudskih prirodnih ćelija ubica kad su bile uzgojene van tijela, mada je potrebno još mnogo rada da bi se potvrdilo da li njihovo udisanje ima sličan efekat.
„U praksi, mislim da ti različiti putevi rade u sinergiji”, kaže Katarina Vord Tompson, direktorka istraživačkog centra OPENSpejs na Univerzitetu u Edinburgu i koautorka izveštaja Svjetske zdravstvene organizacije o urbanim zelenim površinama i zdravlju.
„Fitoncidi možda jesu važni, ali vjerovatno morate neko vrijeme da budete potpuno uronjeni u prirodno okruženje da biste osjetili njihove prednosti, dok je možda lakše doći do psiholoških koristi kao što su opuštanje i smanjenje stresa.”
Izlazak napolje mogao bi i da poboljša kvalitet našeg sna. Vrijeme koje provodimo zatvoreni tokom izolacije moglo je da naruši naš cirkadijalni ritam – interno generisani skoro 24-časovni ciklus u aktivnostima brojnih bioloških procesa, uključujući i san. Naš cirkadijalni ritam obično je u sinhronizaciji ili uigran sa periodom dana koji provodimo napolju preko aktivnosti jarkog svjetla koje pogađa grupu ćelija osjetljivih na svjetlo na zadnjoj strani oka. Ove očne ćelije komuniciraju sa parčetom moždanog tkiva zvanim suprakijazmatičko jegro, koje funkcioniše kao glavni časovnik u našem tijelu.
„Unutrašnje svjetlo je obično suviše slabo da bi istaklo neku drugu zabavu, tako da ako neko ne izlazi napolje tokom čitave nedelje, ovaj ritam se narušava, što za posljedicu ima prekinut san”, kaže Marijana Figuero iz Centra za proučavanje svjetla u Troju, u državi Njujork. Njena istraživanja pokazala su da kancelarijski radnici izloženi jarkijem svjetlu ujutro, obično tokom šetnje do posla, primjećuju da im je lakše zaspati noću, i manje im je narušen san, u poređenju s onima koji su izloženi prigušenijem svetlu.
AUTOR FOTOGRAFIJE,REUTERS
„Narušavanje cirkadijalnog ritma i poremećeni san povezani su sa smanjenom reakcijom imunog sistema”, kaže Figueiro. „Dakle, dok svjetlo možda nema direktan uticaj na imunu funkciju, može da ostavi snažan indirektan trag preko njegove sposobnosti da uigra cirkadijalni sistem i poboljša san.” Izloženost jarkom svjetlu ujutro ima pozitivan uticaj i na raspoloženje ljudi i moglo bi da štiti od depresije.
Što se tiče toga koliko vremena morate da provedete napolju da biste osjetili ove blagodati, teško je reći. Iako je jutarnje svjetlo posebno važno za sinhronizovanje cirkadijalnog ritma, optimalna sinteza vitamina D dešava se oko podneva, kad su UVB zraci na vrhuncu.
Dakle, ukoliko uslovi izolacije to dozvole, treba težiti tome da izađete napolje tokom dana najmanje jedanput, dok vodite računa o tome da održavate socijalnu distancu i pazite da ne izgorite. Sunčevo svjetlo i priroda su sjajni iscelitelji, a uz to su još i besplatni.
Izvor: bbc.com
